باز هم باران و باز هم از آن باران های دوست داشتنی. از وقتی تو به دنیا آمده ای، این سومی بار است که این جوری میباره. الان ساعت ۲.۵ نصف شبه، تو مثل فرشته ها خوابیده ای و من به تو فکر می کنم.
به تویی که با آمدنت، رزق ها و برکات زیادی برایم اوردی که کم کم برایت خواهم گفت.
تویی که این روزها، اخمت می کنم می خندی، نازت می کنم می خندی، نوازشت می کنم می خندی و البته گاهی کنار همه ی اینها، ذوق هم می کنی. انگار خنده همه ی دنیای توست و تو از این دنیا فقط خنده را می شناسی... و با این خنده ی دلنشین و دوست داشتنی و چشم های گرد و صورت تپل، این روزها شده ای همه ی دنیای من.
عزیزم از بعد از واکسن دو ماهگی خواب شبت به هم ریخته، قبل از اون شبها ساعت ۱۰ یا ۱۱ می خوابیدی و ساعت ۴ یا ۵ صبح برای شیر بیدار می شدی و بین این ساعات هم خودم برای شیر بیدارت می کردم که همون چشم بسته چند قلوپ می خوردی و به خوابت ادامه می دادی. روال هر شبت همین بود. اما از بعد از واکسن، چند شب ساعت ۳ خوابیدی، یه شب که ۵ صبح خوابیدی، یه شب چهار و تازه هر دو ساعت بیدار میشدی و یه عالمه شیر می خوردی. در صورتی که تا قبل این جوری نبود.روش حمام و ماساژ هم که تا قبل از این برای تنطیم خواب شبانه ات استفاده می کردم دیگه جواب نمی داد و بیشتر سرحالت میکرد تا خواب آلود. تنها مزیتش این بود که وقتی بعد از حمام می خوابیدی، طولانی می خوابیدی و عمیق و نه زود و فوری بعد از حمام. اما امشب دومین شبی است که زود خوابیدی؛ ۱۲.۵ و من امیدوارم که این روند ادامه دار بشه.
دیگه اینکه از امشب تو رسما وارد چهار ماهگی شدی.
سه ماه تمام با تو عشق کردم و حالا می روم که وارد ماه چهار بشوم...